Sultan Mahmut gözlerini kapadı, saray tarihi sayfalarına şöyle bir geçit yaptırdı ve padişahların: Benim için öl! diye tek kimseye teklifte bulunmadıklarını, on binlerce saraylıdan da yine tek kimsenin beş yüz yıl içinde böyle bir fedakârlık göstermediğini gördü. O hâlde berberbaşının Evet! demesi örnek gösterilmek suretiyle tevsik olunabilecek- teslimiyetlerden değildi. Lâkin kendisinin de bu adamın ölümüne ihtiyacı yoktu. O sebeple şu müspet cevabın bir hakikat ifade edip etmediğini araştırmaya lüzum görmedi:
Ya, dedi, en sevdiğin bir kimseyi, hatta öz oğlunu benim için öldür desem ne yaparsın
Ferman efendimindir derim, işaret buyrulan bedbahtı hemen boğarım!
Kullanıcı Yorumları