Havalandırma saatini kaçıracak gibiyim. Kapıyı açıp gidebilecekken gidemiyorum. Evde babamın sesini duymak istemiyorum. Gitmek istiyorum. Gideceğim hiçbir yer yok. Kimsem yok. Dilim yok. Yeryüzünde sadece ben mi varım, yoksa sadece ben mi yokum bilmiyorum.Küçük, komik bir kızdır Zeynep, 1980de işkencelerden geçirilip Mamak Cezaevine kapatıldığında. Şimdi aradan yaklaşık yedi yıl geçmiştir, dışarıdadır.Dışarıda hiçbir şey onun bıraktığı gibi değildir. Annesi, babası, kardeşleri, mahallesi Tuzluçayır, arkadaşları... Yalnızlık çeker, korkar, hastadır bir yandan da. Onun hayatı anlamaya, hayata tutunmaya çalışmasının, babasıyla hesaplaşamamasının hikâyesidir Babam Yalnız öldü. En çok da hatırladıklarının, hiç unutmadıklarının.
Kullanıcı Yorumları